Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Σχολικές εκδρομές



Β' Θηλέων
1975
Εκδρομή στην Αγία Βαρβάρα


Διακρίνονται οι μαθήτριες: Κάτια Σιαμέτη, Άννυ Μακρυγιάννη, Βάσω Ντούκα, Νανά Μπαλτά ...στη μέση η Ρούλα Νταραντούμη και καθιστές...Νατάσσα Πανταζή, Βάσω Ξένου, Χαρά Ντούσια(μας λείπεις Χαρούλα..) και η Σούλα Μπιτσιώρη.

~~~~~
Β' Θηλέων
1978
Εκδρομή στην Αγία Βαρβάρα


 ~~~~~
Β' Θηλέων
1978
Εκδρομή στην Αγία Βαρβάρα


~~~~~
Α' Θηλέων
1978
Εκδρομή στην Αγία Βαρβάρα


Διακρίνονται οι μαθήτριες: Δημητριάνου, Γκουρνέλου, Καλατζή Χρύσα, Ιωνά Ουρανία, Ζώτου Ιωάννα, Βράχα Πατρούλα, Αγγελοπούλου Σοφία.

~~~~~
Β' Θηλέων
1978
Εκδρομή στην Πρέβεζα


Διακρίνονται οι μαθήτριες: Γιαννακοπούλου Γεωργία, Ανδρομανέτσικου Χρυσούλα, Αγγελάκη Αναστασία, Βέλιου Θεοδώρα, Γρηγοριάδου Παρθενία, Αγγελοπούλου Σοφία.


 Ευχαριστώ την Σοφία Αγγελοπούλου για την παραχώρηση 
των δύο τελευταίων φωτογραφιών.


Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Της Αδερφοσύνης

...του Πάνου Χατζόπουλου

Τα χέρια ας δώσουμε
ομπρός αδέρφια
στα χοροστάσια μας καλούν
σαν και παλιά
τα γύφτικα νταούλια
οι ζουρνάδες
του Φοσκομπούκα τα κλαρίνα, τα βιολιά.
Ομπρός αδέρφια, είναι δικιά μας τούτη η μέρα
τούτο το πανηγύρι είναι για ολουνούς.

Τα χέρια ας δέσουμε σφιχτά
σαν και παλιά – σαν και παλιά
κι ας πιάσουμε με μια φωνή
όλοι μαζί – όλοι μαζί
τα κλέφτικα
τα ηρωικά του σηκωμού τραγούδια.
Κι ας φέρουμε – ομπρός παιδιά
κι ας φέρουμε στη μνήμη στην καρδιά
τη λευτεριά, την αρετή, την περηφάνεια.
Το θρύλο του Μεσολογγιού
την τρομερή την κόψη του σπαθιού
τις Αλαμάνες
της Γραβιάς τα Χάνια.

Ομπρός αδέρφια, να γκρεμίσουμε τα τείχια
που ανάμεσά μας έχουν υψωθεί.
Συντρίμια, σκόνη
καταχνιά και θα χαθεί
μόλις πιαστούμε στο χορό,
στον τσάμικο, στον μπάλλο
στο συρτό, στον καλαματιανό.
Ομπρός πιαστήτε στο χορό.
Κι ας φτερουγίσουν στον αέρα
άσπρα μιλήματα – μιλιούνια περιστέρια
των χορευτάδων τα μαντήλια.
Η δοξασμένη τούτη μέρα είναι δικιά μας,
το πανηγύρι τούτο είναι για ολουνούς.

Ομπρός, ας ανεμίσουν τη χαρά μας στον αέρα
όλων των χορευτάδων τα μαντήλια,
άσπρα – κατάλευκα
μιλιούνια περιστέρια,
Πασχαλινά – Αναστάσιμα μηνύματα
κι αδερφοσύνης βροντερά καλέσματα
ας ξεχυθούν στους ουρανούς
στους κόσμους όλους, στους λαούς.

Το πανηγύρι κι η χαρά για ολουνούς…




Ο Πάνος Χατζόπουλος γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου του 1919.
Μεγάλωσε σ’ ένα πνευματικό περιβάλλον, περιτριγυρισμένος από ενθυμήματα των θείων του Κώστα και Μήτσου Χατζόπουλου. Το σπίτι που μεγάλωσε ήταν γεμάτο με βιβλία μεγάλων δημιουργών, χειρόγραφα ποιητών και συγγραφέων, περιοδικά τέχνης, φωτογραφίες του Παλαμά, του Ψυχάρη, του Παπαντωνίου, του Γκαίτε, του Μαρξ.
Ο πατέρας του Γιώργος, αδελφός του Κώστα και Μήτσου Χατζόπουλου, καλλιεργούσε τα καπνοχώραφά του στο Ζαπάντι κι εκεί ο Πάνος Χατζόπουλος βλέποντας τον μόχθο των ανθρώπων της βιοπάλης και αντιλαμβανόμενος την εκμετάλλευση των βιοπαλαιστών αυτών από τους εμπόρους και τους μεσάζοντες, έγραψε το καταπληκτικό ποίημα «Βραχωρίτικο». Ένα ποίημα αφιερωμένο στην μάνα του.
  Το 1967 ετοιμάζει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Αιτωλικά». Το βιβλίο του τυπώθηκε τον Γενάρη και τον Απρίλη του ίδιου χρόνου απαγορεύεται η κυκλοφορία του, αφού θεωρήθηκε από την Χούντα των συνταγματαρχών ως επικίνδυνο.
Ο συγγραφέας Δημήτρης Γιάκος σ’ ένα σημείωμά του γράφει για τον Πάνο Χατζόπουλο:
« …Με τα «Αιτωλικά», βρισκόμαστε μπροστά σ’ έναν φτασμένον, σ’ έναν ώριμο, σ’ έναν αληθινό ποιητή, σ’ έναν ΠΟΙΗΤΗ σκέτα, χωρίς κανένα προσδιοριστικό επίθετο…Ότι καλύτερο σε ποιητική ουσία και διάρκεια μας κληροδότησε ο Παλαμάς, ο Μαλακάσης, ο Κώστας Χατζόπουλος, η Σύγχρονη Ποίηση και το δημοτικό μας τραγούδι αναχωνεύεται, λες μέσα στη λυρική συνείδηση του Πάνου Χατζόπουλου και γίνεται πείρα, πολύτιμη πείρα του παρελθόντος, έτοιμη να αξιοποιηθεί για λογαριασμό του μέλλοντος… Ο Πάνος Χατζόπουλος τιμά το Βραχώρι. Δεν μένει τώρα παρά να τον τιμήσει και το Βραχώρι…»
Πέθανε το 1976.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Η Δημοτική Αγορά



Φωτογραφία του Βαγγέλη Δούτσιου

Η Δημοτική Αγορά Αγρινίου κτίστηκε το 1933,  επί δημαρχίας του καπνέμπορου Α. Παναγοπούλου.
Βρίσκεται στην οδό Σκαλτσοδήμου και στην μπροστινή όψη του κτιρίου βρίσκεται ενσωματωμένη, χαραγμένη μαρμάρινη πλάκα με το έτος ανεγέρσεως.


Στο ισόγειο υπήρχαν καταστήματα που εξυπηρετούσαν τους δημότες του Αγρινίου και στο υπόγειο υπήρχαν οι αποθηκευτικοί χώροι.

Είναι έργο του σημαντικού αρχιτέκτονα, καθηγητή Βασιλείου Κουρεμένου.



Το 1931 οι εργασίες για την ανέγερση της Δημοτικής Αγοράς βρισκόταν σε εξέλιξη.

 

 Διαβάζοντας την έκθεση του τότε Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας, Γεωργίου Κουράτου (σελ. 42,43,44), την οποία συνέταξε τον Μάρτιο του 1931 και απέστειλε στον Πρωθυπουργό, μπορούμε χάρις στην αναλυτική περιγραφή του, να φανταστούμε το εσωτερικό της Δημοτικής Αγοράς.




Δημοτική Αγορά

Η έλλειψις μιάς τοιαύτης εν Αγρινίω είναι λίαν αισθητή. Τα κρεοπωλεία, ιχθυοτροφεία κ.λ.π. ευρίσκονται εις τας κυριωτέρας αρτηρίας, αι δε εξ αυτών αναδιδόμεναι οσμαί και το άκοσμον δια την εμφάνισιν της πόλεως, καθίστων επιτακτικήν ανάγκην την ανέγερσίν της. 
Από του λήγοντος οικονομικού έτους, όντως ο Δήμος επελήφθη συντόνως της εκτελέσεώς της και ήδη ανεγείρεται εις κατάλληλον θέσιν της πόλεως. Ο προϋπολογισμός της δαπάνης της ανέρχεται εις 5.200.000 δραχμάς.
Το οικόπεδον εφ ου ανεγείρεται η Δημοτική Αγορά αποτελείται εκ δύο ορθογωνίων παραλληλογράμμων αντιστρόφως τοποθετημένων, συνδεομένων εν σχήματι Γ. Η πρόσοψις του κτιρίου κείται επί ευρείας και κεντρικής οδού, μήκους 29.00 μ. η δε προς ανατολάς πλευρά του οικοπέδου τούτου ισούται με αξίαν μήκους 40 μέτρων. Η οπισθία πλευράτης κείται επί νέας υπό διάνοιξιν μήκους 38.40 μέτρων. Το δε σύνολον του οικοδομημένου χώρου ανέρχεται εις μέτρα τετραγωνικά 1400 περίπου.

Η Δημοτική Αγορά θα συμπεριλάβη:

Εν τω υπογείω
  • 25 υπόγεια καταστήματα διαστάσεων     2.70 Χ 4.00
  • 1 ψυγείον μέγα διαστάσεων                   16.30 Χ 12.30
  • 1 ψυγείον μικρόν διαστάσεων                7.10 Χ 11.30
  • 5 αποχωρητήρια και ανάλογα ουρητήρια.

Εν τω ισογείω
  • 17 κρεοπωλεία διαστάσεων                    2.80 Χ 3.20
  • 13 ιχθυοπωλεία διαστάσεων                  2.80 Χ 3.00
  • 1 Πλατείαν δι’ αναγκαστικάς πωλήσεις                           διαστάσεων                                              6.00 Χ 8.50
  • 1 Πλατείαν δια πλανοδίους διαστάσεων  6.00 Χ 8.50
  • 1 κηπάριον διαστάσεων                           5.00 Χ 8.50
  • 9 παντοπωλεία διαστάσεων                     2.80 Χ 3.00
  • 9 οπωροπωλεία διαστάσεων                    2.80 Χ 3.00
  • 9 εδωδιμοπωλεία διαστάσεων                 2.80 Χ 3.00
  • 9 καταστήματα ωοπωλεία διαστάσεων    2.80 Χ 3.00

Ο μηχανικός επεδίωξεν την επίτευξιν:

α) καταστημάτων ίσης αξίας, δηλαδή απέφυγε την δημιουργίαν καταστημάτων προνομιούχων, όπως θα ήσαν τα τοποθετηθέντα εις την πρόσοψιν του Κτιρίου.
Κρεοπωλείο στην Δημοτική Αγορά την δεκαετία του '40

β) τον χωρισμόν του δια τα κρέατα τμήματος απ’ εκείνου των ιχθύων, πράγμα σημαντικώτατον δια την κανονικήν της Αγοράς λειτουργίαν.
γ) την δημιουργίαν ευρέων χωλ, παρεχόντων προς τούτοις εις τον αγοραστήν την ευκαιρίαν της συγχρόνου ταχείας επιθεωρήσεως των πωλουμένων ειδών.

δ) την δημιουργίαν αιθρίου, δια της καλλιεργείας πρασιάς και φυτωρίων εις το τμήμα των κρεοπωλείων, ώστε πλην της εξαιρετικής διακοσμήσεως η Δημοτική Αγορά θα έχει το περισπούδαστον προτέρημα του συνεχούς και πλήρους αερισμού, στοιχείου εκ των σπουδαιοτέρων διά μίαν Αγοράν. 
Η προσπέλασις εκ της κρεαταγοράς εις την ιχθυαγοράν και των παντοπωλείων εις εδωδιμοπωλεία και τανάπαλιν καθίσται άμεσος και ευσερεστάτη δια των προς τούτο ευρέων διόδων μεταξύ αυτών και κεντρικής στοάς πλάτους 6.00 μ.
Τα αποχωρητήρια, η αστυνομία και το καφφενείον ετέθησαν εις δευτερεύοντας μεν χώρους, αλλά συγχρόνως εις το κέντρον του όλου κτιρίου, εις τρόπον ώστε η προσπέλασις, διανομή και επίβλεψις να είναι ευχερής.
Εν τη προόψει επεδίωξεν όσον ένεστι μεγαλοπρεπεστέραν εμφάνισιν.
Ήδη επερατώθησαν άπαντα τα έργα του υπογείου και κατεσκευάσθη η εκ σιδηροπαγούς σκυροκονιάματος πλαξ του ισογείου. Κατά τας βεβαιώσεις τόσον του Αρχιτέκτονος του συντάξαντος την μελέτην, όσον και των ειδικών επισκεφθέντων το κτίριον, η Αγοράς Αγρινίου, δύναται να παρουσιασθή μετά την πλήρην κατασκευήν και των υπόψη εκτελεσθησομένων έργων, υδραυλικής και ηλεκτρικής εγκαταστάσεως, ως μία των καλλιτέρων Αγορών της Ελλάδος.




Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Όταν γνώρισα τον Παναιτωλικό…

9 Μαρτίου 1926
Ιδρύεται στο Αγρίνιο η ποδοσφαιρική ομάδα του Παναιτωλικού.

Μεσημέρι Κυριακής. Η… υποχρέωση του τραπεζιού έβγαινε με 5-6 γρήγορες μπουκιές. Άλλωστε το μυαλό ήταν αλλού από το πρωί. Όταν ο πατέρας έδινε την υπόσχεση για γήπεδο, σιγά μην καθόμουν να σκεφτώ αν θα γέμιζε το στομάχι!

Πολλές φορές δεν ήξερα καν τον αντίπαλο. Όταν είσαι μικρός δεν σε πιάνει η… κάψα της εφημερίδας. Της βαθμολογίας. Του στόχου. Στα πρώτα μου ματς στο «κλουβί» δεν θυμάμαι καν τι κατηγορία παίζαμε. Δεν με ένοιαζε αυτό.

Το σπουδαιότερο ήταν ότι μπορούσα να δω τον Παναιτωλικό. Αυτό έφτανε! Αν έβρεχε η ομπρέλα ήταν απαραίτητο εφόδιο. Ποιος θα άκουγε την μάνα μου μετά «ότι βράχηκα και κρύωσα και τι το ήθελα το γήπεδο με τέτοια μέρα». Αν είχε καλό καιρό τα πράγματα ήταν πιο εύκολα.

Κανά μισάωρο πριν για να μπούμε στην ουρά να πάρουμε και εισιτήριο. Ήδη είχε φύγει το 20άρικο (δραχμές έτσι) για το μαξιλαράκι από φενιζόλ. «Είναι κρύα τα τσιμέντα θα κρυώσει ο κώλος σας» φώναζε ο Πάνος ο Κλάνας και τα άλλα παιδιά που τα πουλούσαν και κάτι παραπάνω ήξεραν.

Από το χέρι τον πατέρα, λόγω της πολυκοσμίας και οπλισμένος με υπομονή. Άχνα δεν έβγαζα μέχρι να βρεθώ μπροστά σε εκείνα τα… τσίγκινα κλουβάκια με το παραθυράκι και να κόψουμε το εισιτήριο. Ένα κόβαμε. Μικρός ακόμη έμπαινα έτσι. Απλά με περηφάνια το κράταγα εγώ μέχρι να μου το σκίσει ο κύριος στην πόρτα!

Αφού… μαστούρωνα από την υπέροχη μυρωδιά των βερνικιών περνώντας μπροστά από το μαγαζί του Λαζαρίδη που ήταν στην γωνία της μεγάλης εξέδρας (εκεί που είναι η μπουτίκ σήμερα) έπαιρνα την γνωστή πορεία προς τα αριστερά της εξέδρας αυτής. Κάτω από τον μεγάλο ευκάλυπτο. Χρόνια ολόκληρα.

Όσο το σκέφτομαι τώρα το διαρκείας του πατέρα μου όλα αυτά τα χρόνια εκεί γύρω είναι. Έστω κι αν τα τσιμέντα έδωσαν την θέση τους στα πλαστικά καθισματάκια, το σκέπαστρο αντικατέστησε την ανάγκη για ομπρέλα ή σακούλα και εκείνος ο γέρικος ευκάλυπτος είναι… ζωντανός πια μόνο στις μνήμες μας!

Χειροκρότημα στην ομάδα όταν έβγαινε από την καταπακτή, γέλια για την σαραβαλιασμένη υδροφόρα που κατάβρεχε όλο το γήπεδο για να πέσει η σκόνη και θαυμασμό για τους… απέναντι. Εκεί στο κέντρο. Τα οργισμένα νιάτα με τα σκισμένα τζιν, τα περίεργα μαλλιά, τα πανό που σήμερα θα είχαν συλλεκτική αξία, τα κασκόλ, την αγγλική σημαία ως μπλουζάκι. «Να περάσουν τα χρόνια να είμαι κι εγώ εκεί» σκεφτόμουν πολλές φορές.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι… παραπέρασαν τα χρόνια κι έφυγα κι από εκεί! Στην διαπασών η μουσική κι ανάμεσα τους διαφημίσεις. Τάγκαλος! η φωνή. Η φίρμα της εποχής στην πόλη! Ωπ…ξεκίνησε το ματς. «Παναιτωλικός, Παναιτωλικός» όλοι μας. Δεν ξέραμε και πολλά συνθήματα. Άντε και κανένα μπινελίκι οι μεγαλύτεροι. Ούτε τραγούδια, ούτε youtube για να ξεπατικώσουμε κανένα καλό συνθηματάκι.

Άλλες εποχές. Ο Κουτσογιάννης στον πάγκο, ο Γάκης στο γήπεδο, κι ο Μανδέλλος, κι ο Λαμπίδης, κι ο Μπουλιέρης, κι ο Ντελής, κι ο Νταλακούρας παιδάκι, κι ο Τάκος κι ο Γιάννης ο Μακρής με το μουστάκι. Και… λίγο από Αποστολάκη. Παιδικοί ήρωες. Αυτούς περίμενα να δω τις Κυριακές. Δεν ήξερα τι θέση παίζουν. Στην αρχή όλοι ίδιοι μου φαίνονταν. 



Ο Γάκης ξεχώριζε ως τερματοφύλακας. Βαθύ πράσινο ή βαθύ κόκκινο με μαύρα μανίκια οι εμφάνισεις. Ακόμη τις θυμάμαι… Όλοι οι άλλοι φόραγαν την κίτρινη φανέλα (σ.σ από διαφημίσεις πάνω σε αυτή είχα στο μυαλό μου μόνο το ΠΡΟ ΠΟ και ξεφυλλίζοντας και πάλι αυτές τις ημέρες το βιβλίο-θησαυρό του Γιάννη Μπακέλα θυμήθηκα και αυτή με τα ΝΕW BALANCE).

Δεν με ένοιαζε η θέση. Με ένοιαζε να τους βλέπω να βάζουν γκολ! Κι αν δεν έμπαινε ως το ημίχρονο με… ξεγέλαγε το κωκ! Κι η πορτοκαλάδα στο πλαστικό με το ασημένιο καπάκι. Άλλη ουρά εκεί. Στο κυλικείο! Pan-café σήμερα! Ούτε καναπέδες, ούτε τηλεοράσεις, ούτε τίποτα. Στα όρθια για το κωκ ή το σάμαλι και κλεφτές ματιές πάνω δεξιά! Εκεί που υπήρχε σε ένα χαρτόνι γραμμένο το πρόγραμμα του Παναιτωλικού και με μαρκαδόρο τα αποτελέσματα κάθε Κυριακής.

Αριστερά και δεξιά ξεθωριασμένες αφίσες με ενδεκάδες άλλων εποχών. Ξαναρχίζει το ματς. Τα μεγάφωνα λένε τα αποτελέσματα των άλλων αγώνων της κατηγορίας με την συνοδεία τραγουδιών του… Λάκη Τζορντανέλι. Τα ακούμε (τα αποτελέσματα) παράλληλα και από τα τρανζιστοράκια που οι μισοί Αγρινιώτες κουβαλούσαν μαζί τους. ΕΡΑ ΣΠΟΡ και… ξερό ψωμί!

Η υδροφόρα ρίχνει ένα φρεσκάρισμα στο ξερό γήπεδο κι αποχωρεί. Μαζί και οι πιτσιρικάδες που είχαν μπουκάρει μέσα σε αυτό με βλέμμα προς την εξέδρα περιμένοντας να πέσει κανένα τάληρο και να δώσουν μάχη να το πιάσουν και να το βάλουν στην τσέπη! Θεσμός είχε γίνει αυτό!

Οι παίκτες ξαναβγαίνουν. Ούτε που ξέρω αν έγιναν αλλαγές. Τα νύχια μου τρώω αν δεν είναι καλό το αποτέλεσμα. Και κανένα… σταυρό στα κρυφά για να μην φανεί ότι έχω «αρρωστήσει» που δεν μπαίνει γκολ. Και ξαφνικά το κάρφωσε ο Μανδέλλος! Α ρε παικταρά μπαρμπα-Γιώργο! Γκκοοοοοοοοοολλλλλλλλλλλλ!

Γεμίζει το γήπεδο κορδέλες από ταμειακές μηχανές και χαρτάκια από τηλεφωνικό κατάλογο. Πέφτουν και 2-3 πυρσοί. Δεν τιμωρούσε κανένας τότε για το θέμα αυτό. Το πολύ-πολύ να καθυστερούσαμε κανά πεντάλεπτο να σβήσουν και να καθαρίσει η ατμόσφαιρα! Το ματς φτάνει στο τέλος.

Μήπως παίζουμε και καθυστερήσεις. Όχι ούτε χρόνο κράταγα, ούτε υπήρχε τότε ο «τέταρτος» με τον ηλεκτρονικό πίνακα. Από το 85΄φωνάζαμε «έληξεεεεεε ρεεεεεε» και πετάγαμε στον αέρα τα μαξιλαράκια.

Τα έπαιρνε αριστερά και δεξιά ο αέρας. Ήταν το… σύνθημα ότι τέλειωσε το παιχνίδι. Άντε κερδίσαμε και σήμερα. Μας βγήκε η ψυχή αλλά νικήσαμε. Τουλάχιστον θα κάνω επανάληψη στα μαθήματα με χαρά. Όταν χάναμε που όρεξη για διάβασμα.

Άντε να αρχίσει και η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ. Θα βγάλει κι ένα πίνακα με αποτελέσματα και βαθμολογίες από Β΄ ή Γ΄εθνική (ανάλογα που παίζαμε) για να δούμε και τον Παναιτωλικό. Δεν είχαμε facebook και φόρουμ να γράψουμε το «μακρύ μας και το κοντό μας».

Περιμέναμε την άλλη μέρα να πάμε στο σχολείο και να πούμε στους συμμαθητές μας για το ματς. Αν βρίσκαμε και κανέναν που ήταν στο γήπεδο ακόμη καλύτερα. Αν όχι βάζαμε και καμιά… σάλτσα έτσι να φανούμε πιο μάγκες.

Και υπομονή για να έρθει ξανά η στιγμή και η Κυριακή που μετά το μεσημεριανό τραπέζι θα πάρουμε το δρόμο προς το γήπεδο…

Κάπως έτσι ήταν τα πρώτα χρόνια γνωριμίας με την ομάδα! Πολλά χρόνια πριν. Πλέον εγώ έφτασα τα 34. Ο Παναιτωλικός… πάτησε τα 86! Μεγαλώνουμε και οι δύο. Υγεία να έχουμε και να πορευόμαστε μαζί! 
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΟΥ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΕ ΜΟΥ!
ΠΗΓΗ: paneole

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Αγρίνιο...Η Πόλη του Καπνού


Το 2002 η εφημερίδα Ελευθεροτυπία αφιερώνει το ένθετό της στο Αγρίνιο.
Ένα αφιέρωμα 50 σελίδων.


Ευχαριστώ τον Θωμά Τσόμπο για την παραχώρηση.

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Οι Λαμπράκηδες...

...του Αγρινίου

Τον Μάιο του 1963, δολοφονήθηκε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. Για να τιμηθεί ο Λαμπράκης ιδρύθηκε στις 8 Ιουνίου η «Δημοκρατική Κίνηση Νέων Γρηγόρης Λαμπράκης», η οποία στις 14 Σεπτεμβρίου του 1964, θα συγχωνευθεί με τη Νεολαία της ΕΔΑ στην «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη», στους Λαμπράκηδες, όπως καλούνταν τότε τα μέλη της ΔΝΛ.
Πρώτος πρόεδρος της ΔΝΛ εκλέχτηκε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Βραχύβια (1964-1967) , αλλά εξαιρετικά δυναμική η Νεολαία Λαμπράκη ήρθε σε επαφή με ευρύτερες ομάδες και στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και κατόρθωσε να λειτουργήσει σύμφωνα με τις πρωτοποριακές επιταγές της εποχής της, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.


Πούλμαν εξορμήσεων των Λαμπράκηδων Αγρινίου
 Στο Αγρίνιο, τα γραφεία των Λαμπράκηδων ήταν στην οδό Παπαστράτου 52.
Το καλοκαίρι του 1963, γραμματέας της «Δημοκρατικής Κίνησης Νέων Γρηγόρης Λαμπράκης» στο Αγρίνιο ήταν ο Γεράσιμος Κυλάφης

Γεννημένος στην Νέα Αβώρανη το 1932, σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στη Σχολή Τοπογράφων Μηχανικών. 


Στις 12 Απριλίου του 1967, ο πρόεδρος της ΔΝΛ, Μίκης Θεοδωράκης, περιοδεύει στην Αιτωλοακαρνανία και γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό από τους Λαμπράκηδες του Αγρινίου και των γύρω χωριών.


Φωτογραφίες από την  περιοδεία του Μίκη Θεοδωράκη στην Αιτωλοακαρνανία

Αγρίνιο


Αγρίνιο


Αγρίνιο


Σε καφενείο χωριού. Διακρίνεται ο Γ. Κυλάφης.


Στιγμιότυπο από θεατρική παράσταση του ερασιτεχνικού θιάσου της οργάνωσης στο Αγρίνιο.
 1965-1966 - Αρχείο Τάκη Παληού.
 




Χειρόγραφο του Μίκη Θεοδωράκη για τα εγκαίνια του γραφείου των Λαμπράκηδων στο Αγρίνιο.




Αναδημοσιεύτηκε και στο Agrinionews

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Μιά περίπτωση Τσέσμαν...


...στο Αγρίνιο.

Για την δολοφονία των καπνεμπόρων Κατσιμπίνη και Κουζέλη, το 1924 έχουμε αναφερθεί εδώ.
Ένοχοι για την δολοφονία των καπνεμπόρων κρίθηκαν οι Δημήτριος Κόκκιος και Ευάγγελος Ζέμας.
Ο Κόκκιος καταδικάσθηκε σε θάνατο, ο δε Ζέμας σε ισόβια δεσμά.
Ως "περίπτωση Τσέσμαν" στην Ελλάδα παρομοιάζει ο Ε. Θωμόπουλος την αναβολή τρεις φορές της εκτελέσεως της θανατικής ποινής του Κόκκιου,  και το 1958 γράφει στο περιοδικό  "Θησαυρός", το παρακάτω άρθρο:

Πατήστε πάνω για μεγέθυνση


Ευχαριστώ θερμά τον Σύλλογο Χρυσοβεργίου 
για την παραχώρηση.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~


Το "2455" , το νούμερο της πτέρυγας  μελλοθανάτων στη φυλακή San Quentin της Καλιφόρνια, έγινε γνωστό σε παγκόσμια κλίμακα, όταν εκτελέστηκε εκεί το 1960, στο θάλαμο αερίων, ο Caryl Chessman. Ο Chessman δεν ήταν βέβαια κανένα "αγγελούδι".  Σχεδόν από την εφηβεία του μπαινόβγαινε στις αμερικάνικες φυλακές για κλοπές κυρίως. Το 1948 όμως συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο μετά από κατηγορίες που η αμερικανική δικαιοσύνη δεν μπόρεσε ποτέ να στηρίξει. Ο Chessman μέσα από την πτέρυγα "2455" και ενώ περιμένει την εκτέλεσή του, θα ξεκινήσει να γράφει για το σύστημα σωφρονισμού της Αμερικής καθώς και για τον υπόκοσμο. Τα βιβλία του  σύντομα θα γίνουν best sellers. Με τα χρήματα από τις πωλήσεις μπόρεσε να προσλάβει νομικούς  συνεργάτες  και να προσβάλει με εφέσεις γνωστές ως: " Caryl Chessman εναντίον Πολιτείας" την  καταδικαστική απόφαση και να ματαιώσει την εκτέλεσή του 8 φορές, ξεσηκώνοντας παράλληλα υπέρ του την παγκόσμια κοινή γνώμη.  Τελικά εκτελέστηκε το 1960. Η ζωή του Chessman και η εμπειρία του στο "κελί 2455" (όπως είναι και ο τίτλος του πρώτου βιβλίου του)  μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο τη δεκαετία του 50.

Share


Divider Graphics
~Αγρίνιο...Γλυκές Μνήμες~